منم بودم 20 ميدادم.احسنت.کيف کردم

اين رو خيلي وقت پيش ها خونده بودم، اما اون موقع اسمي از شريعتي نبود.
مدتي هست که مطالبي به اسم شريعتي توي نت ميبينم که يه جوري انگار خواسته خيلي خاص ش کنه.
من شريعتي رو دوست دارم، به خاطر نوشته هاش، به خاطر اينکه صاحب عقيده و ايده بود، به خاطر معلم بودنش و ...
اين ماجرا هم اگه مال شريعتي بوده، چه قدر بهتر و دلچسب تر برام خواهد بود، اما بدونِ اين هم هست. ضمنِ اينکه نميدونم چرا ترجيح ميدم ندونم شخصيتِ اصلي داستانک کي بوده، شايد چون از اول نميدونستم و حسِ خوبي برام داشت.
به هرحال ممنون.

خداييش ادم شجاعي بود .. زماني كه حرفهاي ديگه اي مطرح بود حرفاي ديگرگونه اي زد ... منتهي شريعتي يك فرق با مطهري داشت ... مطهري حرفاش هنوز هم كاربرد داره ... اما بعضي از حرفهاي شريعتي فقط در زمان خودش كاربرد داشت ... در واقع مرد زمان خودش بود نه مردي براي همه زمانها ...

البته اذعان ميكنم چون مني كه مردي نيستم براي هيچ زماني جايي نداره چنين مرد بزرگي رو نقد كنم

خيلي زيبا بود.به قدري که لينکش رو تو وبلاگم گذاشتم البته با اجازه

چه جالب...!

خيلي هوشمندانه بود

خييييييييييييييييييلي باحااااااااااااااااااال بود! خيلي!!!

کلي انرژي گرفتم!

با ترنم موافقم :دي

مردان بزرگ از همون اول بزرگ هستن [گل]

عفيفه جان
اين پستت منو متوجه يه چيز خيلي مهم کرد و اون اين که خيلي
شجاعم!...چندين و چندبار تو دبيرستان و دانشگاه اين کار شجاعانه رو انجام دادم اما کسي بهم بيست نداد!

حالا اگه ما بوديم 2 ساعت فلسفه بافي مي کرديم ...
آخر سرهم نتيجه انشاء رو مي نوشتيم که شجاعت خوب است

سلام دوست من:)

جالب بود.ممنون

شاد باشي و سلامت