بار دیگر عَلَم هیئت وبلاگی سبو را به رسم عشق به چهارمین دردانه‏‏ی آفرینش بالا برده‏ایم، باشد تا ناشناخته‌هایمان مسیر شناخت را بپویند.

 

حدیثی از امام حسن(ع):

ایها الناس انه مـن نصح لله و اخذ قوله دلیلا هدى للتى هى اقوم و وفقه الله للرشاد و سدده للحسنـى فان جار الله آمـن محفـوظ و عدوه خائف مخذول فاحترسـوا من الله بکثره الذکر.
هان اى مردم کسى که براى خدا نصیحت کند و کلام خدا را راهنماى خود گیرد، به راهـى پایدار رهنمون شـود و خـداونـد او را به رشـد و هـدایت مـوفق سازد و به نیکـویى استـوار گرداند، زیرا پناهنده به خدا در امان و محفـوظ است ودشمـن خدا تـرسـان و بـى‌یاور است و بـا ذکـر بسیار، خـود را از (معصیت خـداى) بپـاییـد.

 

 

 

از روایات فراوانی که کلمه «نصیحة» و مشتقات آن در آن‏ها آمده است، استفاده می‏شود که نصیحت غالبا به معنای اصلی‏اش یعنی خلوص و صفا به کار رفته است. نَصَحَ همچنین به معنای وَعَظَ به کار می‏رود. گرچه پند و موعظه از آثار بارز خلوص و نصیحت است. نصیحت نیز چه در عمل ظاهر شود و چه در گفتار، به گونه‏ای است که شخص نصیحت شونده با میل و رغبت آن را می‏پذیرد و حلاوت آن را می‏چشد.

حقیقت نصیحت همان خلوص، اشتیاق، علاقه، محبّت و صمیمیت قلبی و روحی ناصح است که به صورت‏های گوناگون بر دست و زبان او جاری می‏شود.

علامه مجلسی می‏نویسد: «النصیحة ای خلوص المحبّة‏للّه و لحججه و لسایرالمؤمنین»؛ نصیحت یعنی محبت خالصانه نسبت به خداوند و حجّت‏هایش و نسبت به عموم مؤمنین.

علامه مجلسی می‏نویسد: نصیحت کلمه‏ای است که از هرگونه خیرخواهی برای نصیحت شونده به آن تعبیر می‏شود.

بنابراین نصیحت یا خیرخواهی و صمیمیت یک مفهوم عام است که مصادیقی دارد. اما همین مفهوم عام به حسب موارد و کاربرد معنای خاصی پیدا می‏کند و معنا و مصداق آن با شواهد و قرائن مشخص و معیّن می‏گردد.

نصیحت از جانب خداوند و اولیاء برای دیگران به معنای موعظه، هدایت و مانند آن است که آن هم بر اساس خلوص محبّت است و به معنای اطاعت و انقیاد نیست.

نصیحت از جانب مقام پایین‏تر برای اولیای الهی، به معنای موعظه و ارشاد نیست. بلکه شامل مفاهیمی مثل اطاعت، فداکاری و احسان می‏شود که این حالات نیز ریشه در خلوص محبت دارد.

 

باید یاد بگیریم که اگر میخواهیم کسی را نصیحت کنیم، اینکار را به بهترین شکل ممکن انجام دهیم چون به این طریق همیشه مورد احترام اطرافیانی قرار می گیریم که به واسطه نصیحت های ما فهم، اعتماد به نفس و کنترل بیشتری نسبت به زندگی خود پیدا کرده اند.

وقتی کسی از شما برای پند و اندرز، کمک می خواهد، باید طوری به این موقعیت نزدیک شوید که مربیان زندگی به کارشان نزدیک میشوند. یعنی نه با جواب دادن سوالها، بلکه با پرسیدن سوال های درست.

اگر می خواهید بدانید که چطور باید بهترین نصیحت و اندرز را به اطرافیانتان ارائه کنید، به راهنمایی های زیر توجه کنید:

درددل و گوش کردن

درددل کردن تجربه ای ارضاءکننده است. چند روز است که مسئله ای فکرتان را مشغول کرده است و به طور ناگهانی سر درددلتان برای یکی از دوستان باز می شود. فقط درمورد آن موضوع سر صحبت را باز کرده اید اما این عمل به تنهایی فکرتان و روانتان را تصفیه می کند و حتی راه حلهایی هم پیش رویتان قرار می دهد. بعد، دوستتان اشتباهات کارتان را به شما نشان می دهد و به شما می گوید چه باید بکنید و او اگر جای شما بود چه میکرد.

نصیحت زمانی بهترین تاثیر را دارد که طرف مقابل خودش از شما بخواهد. بدترین نصیحت هایی که در عمرتان شنیده اید یا به کسی داده اید، نصیحت هایی است که بدون تقاضا مطرح شده اند. تقاضا مهمترین بخش فرایند کشف است و بهتر است به دوستتان اجازه دهید خودش درمورد مشکلاتش از شما کمک بخواهد و درغیراینصورت بهتر است که توصیه ها و نصیحت هایمان را برای خودمان نگه داریم.

این مسئله به خصوص اگر طرف مقابلمان خانم ها باشند اهمیت بیشتری پیدا میکند. اگر میخواهید خانمی را در کارهایش راهنمایی کنید بهتر است اجازه بدهید خودش از شما بخواهد آنوقت شنونده ای حامی و سنگ صبور باشید و صبر کنید تا طرفتان خودش نظرتان را جویا شود. اگر چنین اتفاقی نیفتاد، می توانید از او سوال کنید که “نظر من را می خواهی؟” و بعد منتظر جواب او بمانید.

سوال پرسیدن 

اگر از شما خواسته شده که نصیحت کنید و پند بدهید، و می خواهید مقدس و همه چی تمام جلوه نکنید، موثرترین راه این است که سوال بپرسید، چون:

- طرف را وادار می کند همه جنبه های مشکلش را خوب بررسی کند.
- به او این امکان را می دهد که راه حلهایی برای خود پیدا کند و تصمیمات و نتیجه آنها را تحت کنترل خود درآورد.
- به شما این امکان را می دهد که از دادن پاسخی که ممکن است نادرست باشد یا آمادگیش را نداشته باشید، جاخالی دهید.
- قدیس و واعظ جلوه نخواهید کرد چون وانمود نمی کنید که همه پاسخ پیش شماست

با اینکه هیچ فرمول قدم به قدمی برای سوالهایی که باید بپرسید وجود ندارد اما باید بتوانید این پرسشها را در قالب پنج پرسش کلیدی، چه چیز، چه وقت، چرا، چه کسی، و چطور  نگه دارید. این سوالات اگر خاص و صریح باشند و پاسخی که به آنها داده می شود هم به همان اندازه صریح باشد، بهترین فرصت را برای تاثیرگذاری در اختیارتان قرار می دهد.

دست کمک

در وضعیت ایده آل این پروسه سوال پرسیدن—و پرسیدن سوالات بیشتر برحسب پاسخ هایی که دریافت می کنید—می تواند خیلی از شک ها و ابهامات مسئله را از بین ببرد و وقتی این پرسش و پاسخ ها تمام شد، طرف مقابلتان به یک راه حل درست و حسابی رسیده است. اینکار باعث می شود فرد بهتر بفهمد که در آن موقعیت چه کار باید بکند و چه انتخاب هایی پیش رو دارد. مطمئن باشید اگر همه چیز همینطور پیش برود، او باز هم برای کمک به سراغتان می آید.

  

---

 پانزدهم ماه مبارک رمضان،میلاد دومین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت،امام حس مجتبی(ع) مبارک باد

 _{از همه دوستان دعوت میشود در این هیئت شرکت کنند}

نوشته شده در چهارشنبه 89/6/3ساعت 9:28 صبح توسط آرام نظرات ( ) |