گاهی آنقدر دلم برای کسی تنگ میشود که شاید تنها و تنها محتاج صدای نفسهایش،صدای چرخاندن کلید خانه و یا صدای ریموت ماشینش میشوم. گاهی این دل تا مرز دیوانگی مرا میبرد. تصور میکنم دست و پایم را به تختی آهنی بسته اند... باید ترک کنم، آری داشتن تو اعتیادآور بود و من عادت به تو داشتم و حالا بغض پشت بغض فرو میدهم تا کسی نبیند باران باران اشکهایم را

نوشته شده در شنبه 91/4/3ساعت 11:46 صبح توسط آرام نظرات ( ) |